قهوه و هورمون ها
قهوه در طول تاریخ طولانی خود، طرفدار و مخالف های زیادی داشته است .
با گذشت زمان، برخی از بزرگترین آهنگسازان ، متفکران و دولتمردان قهوه را ماده مفیدی خوانده اند، در حالی که برخی دیگر آن را به عنوان یک داروی مسموم و فاسد ذهن اعلام کردند. قهوه مورد تحسین برخی ادیان و ممنوعیت دیگران قرار گرفته است.
برخی از دولت ها محصولات قهوه را یارانه داده اند. برخی دیگر مالیات و عوارض تند بر آنها وضع کرده اند. پزشکان فواید سلامتی قهوه را تأیید کرده و هنوز نگران سهم آن در بیماریهای قلبی عروقی، دیابت و حتی سرطان هستند.
قهوه محبوب تر از همیشه است که به وضعیت متناقض آن کمک می کند. در حالت اعتدال، قهوه برای اکثر افراد خطرات سلامتی کمتری دارد. در برخی موارد ، حتی قهوه محافظ نیز به نظر می رسد.
اما اکنون بسیاری از آمریکای شمالی قهوه را در مقادیر زیادی مصرف می کنند، که می تواند در طولانی مدت به سیستم عصبی و دندروکرینیمون ما آسیب برساند.
نورو چیست؟
سیستم عصبی سلولهای عصبی متشکل از فرایندها و ساختارهایی است که سیستم عصبی مرکزی، سیستمهای هورمونی و سیستم ایمنی بدن ما را تشکیل می دهد که همه در روابط پیچیده در ارتباط هستند.
به عنوان مثال ، بسیاری از ما می دانیم که وقتی استرس داریم ، راحت تر بیمار می شویم. خواسته های عاطفی و ذهنی ، به ویژه اگر طولانی مدت باشد ، باعث افزایش هورمونهای استرس ما می شود ، به این معنی که سیستم ایمنی بدن ما نیز کار نمی کند.
اثر متقابل پیچیده سیستمهای عصبی و غدد درون ریز ما نشان می دهد که هیچ تقسیم روشنی بین ذهن و بدن وجود ندارد. آنچه ما فکر می کنیم و تجربه می کنیم به همان اندازه “ما” است که بدن ما انجام می دهد.
چگونه می دانیم آنچه می دانیم؟
گرفتن تصویری واضح از تأثیرات بهداشتی قهوه دشوار است. مطالعات اپیدمیولوژیک ، که سعی در یافتن روابط بین چندین سبک زندگی دارند ، تفسیری دشوار دارد.
از یک چیز، نوشیدن قهوه با سایر رفتارهای رژیم غذایی و شیوه زندگی مانند مصرف الکل و نیکوتین و یک سبک زندگی بی تحرک مرتبط است. به عبارت دیگر، افرادی که قهوه زیادی می نوشند نیز تمایل به نوشیدن و سیگار کشیدن دارند و از فرم خارج می شوند.
از طرف دیگر، افرادی که از قهوه اجتناب می کنند اغلب به دلایل بهداشتی این کار را می کنند. آنها همچنین از نظر روشهای دیگر آگاهی نسبت به سلامتی دارند و گزینه های زندگی را برای ارتقاء سلامتی مانند ورزش انتخاب می کنند. بنابراین مقایسه نوشابه های قهوه با نوشابه های غیر قهوه تعدادی متغیر مهم را از دست می دهد.
دوم، تفاوتهای زیادی در ترکیبات دارویی قهوه بسته به نوع دانه مورد استفاده در مطالعه، روشهای بو دادن و روشهای مختلف تهیه قهوه وجود دارد، به این نکته اشاره نمی کند که تفاوت بین قهوه فوری تجاری موجود در مقابل قهوه آلی تازه بو داده را نشان نمی دهد.
همچنین در حساسیت فردی به کافئین تفاوت هایی وجود دارد که احتمالاً به دلیل ویژگی های ژنتیکی مربوط به متابولیسم کافئین است (به عنوان “کد شده برای کافئین” ، در شماره قهوه Spezzatino) و همچنین تأثیرات سبک زندگی وجود دارد. به عنوان مثال ، نیمه عمر کافئین در افراد سیگاری کوتاه تر است ، در حالی که نیمه عمر کافئین در زنانی که از داروهای ضد بارداری خوراکی استفاده می کنند دو برابر می شود.
سرانجام ، بیشتر مطالعات تحقیقاتی اثرات یک دوز کافئین را به جای تأثیر مصرف مزمن مشاهده و اندازه گیری می کنند. با این حال ، روزانه بیشتر نوشابه های قهوه می نوشند.
همانطور که تعدادی از مطالعات نشان داده اند، آزمایش های تک دوز لزوماً تأثیرات روزمرگی ما را منعکس نمی کنند. به عنوان مثال ، محققان نشان داده اند که می توانیم تحمل نسبت به اثرات قلبی و عروقی کافئین را در طی دو تا سه روز ایجاد کنیم. بنابراین ، مطالعات تحقیقاتی که از یک دوز حاد تأثیر مشخصی بر بدن دارند ، ارتباط چندانی با مصرف مزمن کافئین ندارند.
در عمل طبیعی من از شواهد حاصل از مطالعات اپیدمیولوژیک و تجربی استفاده می کنم. اما من همچنین تجربه و درک کاملی از نحوه تعامل سیستم های عصبی، غدد درون ریز و سیستم ایمنی بدن را برای ایجاد حدسهای تحصیل شده درباره اثرات احتمالی قهوه بر روی بیمارانم انجام می دهم.
