اگر بخواهیم اتیسم را در یه جمله خولاصه کنیم باید بگوییم که یک بیماری در خود ماندگی می باشد که در ابتدای ابتلا به اوتیسم تفاوت فاحشی در رفتار کودکان ایجاد می شود. با شناختن علائم و نشانه های اولیه اوتیسم، می توانید به کودک خود در مواردی که به یادگیری، رشد و شکوفایی نیاز دارد، کمک کنید. با خواندن این مطلب می توانیم اطلاعات خوبی از اوتیسم کسب کنیم و پاسخ پرسش چگونه بفهمیم کودکمان اوتیسم دارد؟ را بیابیم.
نقش سازنده و غیرسازنده تقلید در کودکان چیست؟
اوتیسم چیست؟
اوتیسم خود را از طریق طیفی از علائم بروز می دهد. اختلال طیف اوتیسم (ASD) در دوران نوزادی و اوایل کودکی ظاهر می شود و باعث تاخیر در بسیاری از زمینه های اصلی رشد، مانند یادگیری گفتگو، بازی و تعامل با دیگران می شود.
علائم و نشانه های اوتیسم و اثرات آن بسیار متفاوت است. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم فقط دارای اختلالات خفیف هستند، در حالی که برخی دیگر نشانه های شدیدتری دارند. با این حال، هر کودک مبتلا به اوتیسم، حداقل تا حدی در سه زمینه زیر مشکل دارد:
- ارتباط کلامی و غیر کلامی
- ارتباط با دیگران و دنیای اطراف آنها
- انعطاف پذیر فکر کردن و رفتار کردن
در مورد دلیل ایجاد اوتیسم و بهترین روش برای درمان آن نظرات مختلفی در بین پزشکان، والدین و متخصصان وجود دارد. با این حال یک واقعیت وجود دارد که همه در آن اتفاق نظر دارند: مداخله سریع و شدید کمک می کند و این موضوع برای کودکان در معرض خطر و کودکانی که علائم اولیه را نشان می دهند، می تواند تفاوت ایجاد کند. اما مهم نیست که سن کودک شما چقدر است؟ امید خود را از دست ندهید. درمان می تواند اثرات این اختلال را کاهش دهد و به کودک شما در پیشرفت و زندگی کمک کند.
چگونه بفهمیم کودکمان اوتیسم دارد؟
پدر و مادر، در بهترین اشخاص برای تشخیص اولین علائم هشدار دهنده اوتیسم هستند. شما به عنوان والدین فرزند خود را بهتر از هرکسی می شناسید و رفتارهایی را از او مشاهده می کنید که ممکن است یک متخصص اطفال در یک بازدید سریع و پانزده دقیقه ای فرصت دیدن آنها را نداشته باشد. متخصص اطفال کودک شما می تواند به کودک شما بسیار کمک کند، اما اهمیت مشاهدات و تجربه خود را دست کم نگیرید. نکته اصلی این است که یادبگیرید تا بدانید چه چیزهای معمول و چه چیزهایی غیر معمول است.
- رشد کودک خود را کنترل کنید. اوتیسم شامل انواع تاخیرهای رشد است، در حالی که تاخیرهای رشد به طور خودکار نشان دهنده اوتیسم نیست، اما ممکن است نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به این بیماری باشد.
- اگر نگران هستید اقدام کنید. هر کودکی با سرعت متفاوتی رشد می کند، بنابراین اگر کودک کمی برای صحبت یا راه رفتن تأخیر دارد نیازی به وحشت نیست زیرا رشد طبیعی کودکان دارای طیف گسترده ای می باشد. اما اگر فرزند شما رشد مرتبط سن خود را برآورده نمی کند، یا مشکوک به مشکلی است، بلافاصله نگرانی خود را با پزشک فرزند خود در میان بگذارید و منتظر نمانید.
- بی تفاوت نباشید. به بسیاری از والدین نگران گفته می شود: “نگران نباشید” یا “صبر کنید و ببینید“. اما انتظار بدترین کاری است که می توانید انجام دهید. شما در سنی که فرزند شما بیشترین شانس را برای پیشرفت دارد، خطر از دست دادن وقت را دارید. بعلاوه، این که این تاخیر ناشی از اوتیسم یا عامل دیگری باشد، در هر حال کودک شما به کمک بیشتر و درمان هدفمند نیاز دارد.
- به غریزه خود اعتماد کنید. در حالت ایده آل، پزشک کودک نگرانی های شما را جدی می گیرد و ارزیابی کاملی از اوتیسم یا سایر تاخیرهای رشد را انجام می دهد. اما گاهی حتی پزشکان حاذق هم مشکلات را دست کم می گیرند. اگر به شما می گوید مشکلی وجود دارد، به غریزه خود گوش دهید و پیگیر باشید. قرار ملاقات بعدی با پزشک را تعیین کنید، نظرات بعدی را جویا شوید یا از یک متخصص رشد کودک کمک بگیرید.
چگونه از سلامت روان دانش آموزان در دوران کرونا محافظت کنیم؟
بررسی علائم اوتیسم در نوزادان و کودکان نوپا
اگر اوتیسم در دوران نوزادی بوجود آید، درمان می تواند از انعطاف پذیری قابل توجه مغز نوزاد بهره کافی را ببرد. اگرچه تشخیص اوتیسم قبل از 24 ماهگی سخت است، اما علائم آن معمولاً بین 12 تا 18 ماهگی است. اگر علائم در 18 ماهگی تشخیص داده شود، درمان فشرده می تواند به مغز و معکوس کردن علائم کمک کند.
اولین نشانه های اوتیسم شامل عدم رفتارهای معمولی است (نه وجود رفتارهای غیرمعمول) بنابراین تشخیص آنها دشوار است. در برخی موارد، اولین علائم اوتیسم حتی به عنوان نشانه هایی از “کودک خوب” سوء تعبیر می شود، زیرا کودک ممکن است آرام، مستقل و کم طلب به نظر برسد. با این حال، اگر بدانید به دنبال چه علائمی هستید، می توانید علائم هشدار دهنده اوتیسم را زودتر تشخیص دهید. برخی از نوزادان اوتیستیک به آغوش پاسخ نمی دهند، یا به مادران خود نگاه نمی کنند.
در صورتی که موارد زیر در کودک و یا نوزاد شما هویدا نشد حتما به پزشک مراجعه کنید:
- ارتباط چشمی برقرار می کنند، مانند اینکه هنگام شیر خوردن به شما نگاه کند یا هنگامی که به او لبخند می زنید به شما لبخند بزند.
- هنگام صدا زدن نام شان یا شنیدن صدایی آشنا واکنش نشان می دهند.
- اشیا را تشخیص دهد یا بتواند حرکت آن ها را به صورت بصری و یا حرکت شما را دنبال کند.
- حرکت خداحافظی و یا دست تکان دادن را نشان دهد و یا از حرکات دیگر برای برقراری ارتباط استفاده کند.
- کودک برای جلب توجه شما سر و صدایی ایجاد کند.
- نوازش را آغاز کند یا به آن پاسخ دهد.
- از حرکات و حالات چهره شما تقلید کند.
- با افراد و کودکان دیگر بازی کند یا علاقه و لذت را به اشتراک بگذارد.
- در صورتی که آسیب دیده اید یا احساس ناراحتی دارید به شما توجه وحس مراقبت نشان دهد.
علائم و نشانه های اوتیسم در کودکان بزرگتر
با بزرگتر شدن کودکان، علایم اوتیسم متنوع تر می شوند. علائم و نشانه های هشدار دهنده زیادی وجود دارد، اما آنها به طور معمول حول مهارت های اجتماعی، مشکلات گفتاری و زبانی، مشکلات ارتباطی غیر کلامی و رفتار انعطاف ناپذیر می چرخند.
نشانه های مشکلات اجتماعی اوتیسم
- نسبت به اطرافیان یا آنچه در اطراف آنها می گذرد بی علاقه یا غافل به نظر می رسد.
- نمی داند چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند، بازی کند یا دوست شود.
- ترجیح می دهد که شما او را لمس نکنید، نگه ندارید و به آغوش نکشید.
- بازی های تظاهری و وانمود کردن را انجام نمیدهد، درگیر بازی های گروهی نیست، از دیگران تقلید می کند یا از اسباب بازی ها به روش های خلاقانه استفاده نمی کند.
- در درک احساسات یا صحبت در مورد آنها مشکل دارد.
- به نظر نمی رسد وقتی دیگران با آنها صحبت می کنند ، می شنود.
- منافع یا موفقیت های خود را با دیگران به اشتراک نمی گذارد (نقاشی ها، اسباب بازی ها).
تعامل اساسی اجتماعی می تواند برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دشوار باشد. به نظر می رسد بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم ترجیح می دهند در دنیای خود زندگی کنند، دور از دیگران و جدا از دیگران.
آموزش اشتراک گذاری به کودکانی که اسباب بازی به دیگران نمی دهند
نشانه هایی از مشکلات گفتاری و زبانی کودکان اوتیسم
- با لحنی غیرمعمول یا با ریتم عجیب و غریب صحبت می کند (به عنوان مثال هر جمله به گونه ای پایان می یابد که گویی سوال می پرسید).
- اغلب بدون قصد ارتباطی، کلمات یا عبارات مشابه را بارها و بارها تکرار می کند.
- به جای پاسخ دادن به سوالی، با تکرار آن پاسخ می دهد.
- هنگام صحبت (اشتباهات دستوری، کلمات اشتباه) یا به شخص سوم به او اشاره دارد.
- در برقراری نیازها یا خواسته ها مشکل دارد.
- دستورالعمل ها، عبارات یا س والات ساده را نمی فهمد.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در گفتار و زبان مشکل دارند. غالباً، آنها دیر شروع به صحبت می کنند.
علائم مشکلات ارتباط غیرکلامی کودکان مبتلا به اوتیسم
- کودکان مبتلا به اوتیسم تماس چشمی برقرار نمی کنند.
- از حالاتی از صورت خود استفاده می کند که با گفته های آنها مطابقت ندارد
- حالات چهره، لحن صدا و حرکات دیگران را متوجه نمی شود.
- حرکات بسیار کمی (مانند اشاره) انجام می دهد. ممکن است به صورت سرد یا “روبات مانند” باشد.
- به طور غیرمعمول به مناظر، بوها، بافت ها و صداها واکنش نشان می دهد. ممکن است به خصوص در برابر صداهای بلند حساس باشد. همچنین می تواند نسبت به ورود / خروج افراد و همچنین تلاش دیگران برای جلب توجه کودک بی پاسخ باشد.
- وضعیت بدنی غیرمعمول، دست و پا چلفتی، یا روشهای غیر عادی حرکت (به عنوان مثال، راه رفتن منحصر به فرد بر روی نوک انگشتان) دارد.
کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در انتخاب نشانه های غیر کلامی ظریف و استفاده از زبان بدن مشکل دارند. این امر “دادن و گرفتن” تعامل اجتماعی را بسیار دشوار می کند.
علائم انعطاف ناپذیری کودکان اوتیسم
- یک روتین سخت و جدی را دنبال می کند (به عنوان مثال اصرار دارد که مسیر خاصی را به مدرسه بپیماید).
- در انطباق با هرگونه تغییر در برنامه یا محیط مشکل دارد (به عنوان مثال اگر مبلمان مرتب شود یا زمان خواب در زمانی متفاوت از حالت معمول باشد، ناراحتی ایجاد می کند).
- اتصالات غیرمعمول به اسباب بازی ها یا اشیا عجیب مانند کلیدها، کلیدهای روشنایی یا نوارهای لاستیکی دارد.با وسواس چیزها را با ترتیب مشخص ردیف یا مرتب می كند.
- به یک موضوع کوچک و محدود که مورد علاقه شان است مشغول می شوند، که اغلب شامل اعداد یا علائم است (به عنوان مثال، حفظ کردن و خواندن حقایق مربوط به نقشه ها، برنامه های قطارها یا آمار ورزشی).
- مدت طولانی را به تماشای اشیا در حال حرکت مانند پنکه سقفی یا تمرکز روی یک قسمت خاص از یک شی مانند چرخ های ماشین اسباب بازی می گذراند.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در رفتارها، فعالیت ها و علایق خود اغلب محدود، انعطاف ناپذیر و حتی وسواس دارند.
