سفالوسپورین های نسل سوم برای درمان انواع عفونت ها در کودکان به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند. سفیکسیم در حال حاضر تنها سفالوسپورین نسل سوم برای تجویز خوراکی در کانادا است. شربت سفیکسیم همچنین در بسیاری از موارد یک آنتی بیوتیک مؤثر است. در زیر دستورالعمل های استفاده از شربت سفیکسیم 100 در کودکان آورده شده است.
دستورالعمل استفاده از شربت سفیکسیم 100 در کودکان
میزان دوز مصرفی برای نوزادان و کودکان بستگی به وزن آنها دارد. میانگین وزن نوزادان در بدو تولد 3 کیلوگرم است و در یک سالگی حدود 10 کیلوگرم می باشد.
همچنین بخوانید: نمودار قد و وزن کودکان از بدو تولد تا 20 سالگی
مقدار مصرف شربت سفیکسیم هر 12 ساعت یک بار است و مقدار مصرف دارو، 8 میلی گرم بر هر کیلوگرم وزن کودک می باشد. در کل برای کودکان زیر 2 سال دوز شربت سفیکسیم، 100 میلی گرم در طول روز استفاده می شود و کودکانی که حدود 10 سال دارند، می توانند دوز 200 میلی گرم سفیکسیم در روز را استفاده کنند و کودکان بالای 10 سال می توانند 400 میلی گرم را از داروی سفیکسیم را در طول روز و در دوز های تقسیم شده به صورت 12 ساعت یک بار استفاده نمایند.
نحوه مصرف شربت سفیکسیم 100 برای کودکان
کودکان باید آنتی بیوتیک هایی مانند شربت سفیکسیم را دقیقاً مطابق دستور پزشک مصرف کنند و دوره ی درمان را حتی اگر احساس بهبودی می کنند و علائمشان برطرف شده است کامل کنند زیرا در این زمان ممکن است هنوز باکتری به صورت کامل ریشه کن نشده باشد و این کار احتمال بروز مقاومت ميكروبی را افزایش می دهد.
مقاومت میکروبی یکی از مشکلات جهانی می باشد که با سرعت زیادی رو به افزایش است و در صورتی که مصرف بی رویه و نامناسب آنتی بیوتیک ها در دنیا ادامه یابد با مشکلات تهدید کننده ی حیات مواجه خواهیم شد.
زماني كه اين داروها بدون تجويزپزشك، با مقدار نامناسب يا طول درمان نامناسب مصرف شوند، نه تنها اثرات مطلوب براي خود فرد ندارند بلكه منجر به عدم ريشه كن شدن باكتري هاي موجود در بدن آن فرد مي شوند و علاوه بر اين، باكتري هايي كه در معرض دارو قرار گرفته اند اما از بين نرفته اند، نسبت به اين دارو مقاومت پيدا مي كنند.
اين مسأله منجر به ايجاد نسل جديد و مقاومي از ميكروب ها مي شود كه ديگر به سادگي به داروهاي آنتي بيوتيكي موجود پاسخ نمي دهند. از آنجا كه عموماً عفونت ها مسری می باشند مصرف بي رويه ی آنتی بیوتیک ها نه تنها براي خود فرد بيمار بلكه براي ساير افراد جامعه نیز مشکل آفرین می باشد.
