آبله میمون چیست و آیا به ایران هم رسیده؟

آبله میمون ویروسی جدید است که جدیدترین خبرها و گزارشات منتشر شده حاکی از شیوع این ویروس در برخی کشورهای اروپایی و آمریکایی از جمله آلمان، بلژیک، فرانسه، کانادا، آمریکا، انگلیس، سوئد، اسپانیا، پرتغال میباشد و حالا مردم کشورمان را بیش از پیش نگران کرده است و سوالات متعدد و زیادی ذهن عموم مردم را به خود مشغول داشته است. برخی از این سوالات شامل موراد ذیل می باشند:

آبله میمون چیست و چه علائمی دارد؟ آبله میمون آیا کشنده است؟ وضعیت آبله میمون در ایران چگونه است؟ راه های پیشگیری از ابتلا به آبله میمون چیست؟ خطرات آبله میمون برای کودکان و زنان باردار چیست؟ و کلی سوالات دیگر. به همین خاطر بر آن شدیم تا اطلاعات کاملی درخصوص آبله میمون در اختیار عزیزان قرار دهیم و کمی از جو روانی ایجاد شده بکاهیم و بگوییم. در ادامه این گزارش با جزئیات و اطلاعات کامل و دقیق در خصوص آبله میمون با ما همراه باشید.

مطالب پیشنهادی: بیماری هایی که از گربه به انسان منتقل می شود

آبله میمون چیست؟

آبله میمون با نام لاتین Monkeypox، ویروسی کمیاب از نوع ارتوپوکس می باشد که به صورت آبله گاوی، آبله شتر، آبله خرگوش و سایر گونه‌ها وجود دارند. آبله میمون اولین بار در سال 1958 هنگامی که دو شیوع بیماری شبیه آبله در مستعمرات میمون ها برای تحقیقات نگهداری می شد، کشف شد، از این رو آبله میمون ها نامگذاری شد. اولین مورد انسانی آبله میمون در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) ثبت شد. ) طی یک دوره تشدید تلاش برای از بین بردن آبله. از آن زمان، آبله میمون در مردم چندین کشور دیگر آفریقای مرکزی و غربی گزارش شده است.

موارد آبله میمون در افراد خارج از آفریقا به دلیل سفرهای بین المللی یا حیوانات وارداتی از جمله موارد در ایالات متحده و همچنین اسرائیل، سنگاپور و بریتانیا رخ داده است.

آیا آبله میمون به در ایران هم رسیده؟

طبق اعلام پدرام پاک‌آیین (سرپرست مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت)، فعلا در ایران هیچ مورد مشکوک به آبله میمونی گزارش نشده و وزارت بهداشت در تلاش است تا از عدم ابتلا به آبله میمونی اطمینان حاصل کند. پاک آبین گفته است: سرایت پذیری این بیماری بالا نیست و جای نگرانی نبوده و تصور نمی شود که کار به همه‌گیری بالا بکشد.

مطالب پیشنهادی: نشانه های ابتلا به لوپوس

علائم آبله میمون چیست؟

آبله میمون علائمی شبیه به آنفولانزا شامل تب، سردرد، درد عضلات، کمردرد، تورم غدد لنفاوی، لرز و خستگی ایجاد می کند و باعث بزرگ شدن غدد لنفاوی و در نهایت ضایعات مشخص پر از مایع در صورت، دست ها و پاها می شود. اکثر افراد در عرض چند هفته بدون درمان از آبله میمون بهبود می یابند.

راه های انتقال آبله میمون چیست؟

خوردن گوشت آلوده که به درستی پخته شنده، گاز گرفتن حیوان آاوده، تماس با خون آلوده و … راه های انتقال آبله میمونی می باشد. حال در بین انسان ها بیشتر از طریق استنشاق قطرات تنفسی صورت می پذیرد تا تماس مستقیم با مایعات بدن یا تماس غیرمستقیم از طریق لباس. آبله میمون به طور کلی یک بیماری مقاربتی در نظر گرفته نمی شود، اگرچه می تواند در طول رابطه جنسی منتقل شود.

قدرت سرایت آبله میمون

بنا به اعلام مقامات بهداشتی اسپانیا و پرتغال، آبله میمونی در بین انسان ها قدرت سرایت بالایی ندارد.

درمان آبله میمون

در حال حاضر، هیچ درمان مطمئن و اثبات شده ای برای عفونت ویروس آبله میمون وجود ندارد. برای کنترل شیوع آبله میمون در ایالات متحده، می توان از واکسن آبله، داروهای ضد ویروسی و گلوبولین ایمنی واکسینیا (VIG) استفاده کرد. از طرفی افرادی که به آبله میمونی مبتلا می شوند باید دوره نقاهت این بیماری را بگذرانند و بعد از مدتی به خودی خود درمان می شوند. عفونت معمولاً دو تا چهار هفته طول می کشد و معمولاً خود به خود برطرف می شود.

خطرات آبله میمون برای کودکان

مقامات بهداشتی تاکید کرده اند که ما در آستانه شیوع جدی نیستیم و خطرات برای عموم مردم بسیار کم است. این عفونت به راحتی بین افراد پخش نمی‌شود و نیاز به تماس شخصی نزدیک با یک فرد علامت‌دار آلوده دارد. آبله میمونی در صورت شیوع بیشتر می تواند برای زنان باردار و افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، خطر آفرین باشد.

راهنمای پیشگیری و درمان آبله میمون

بنا به اعلام سرپرست مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت، درباره پیشگیری و درمان آبله میمونی متنی تدوین شده که به زودی در اختیار دانشگاه ها قرار می گیرد.

مطالب پیشنهادی: علائم پسوریازیس ناخن

راه های پیشگیری از آبله میمون چیست؟

واکسیناسیون علیه آبله نشان داده شد که حدود 85 درصد در پیشگیری از آبله میمون موثر است. بنابراین، واکسیناسیون قبلی آبله ممکن است منجر به بیماری خفیف‌تری شود. شواهدی از واکسیناسیون قبلی علیه آبله معمولاً به صورت اسکار روی بازو دیده می شود. همانطور که گفته شده این ویروس از طریق تماس با ضایعات پوستی یا مایعات بدن حیوانات یا انسان های آلوده (زنده یا مرده) از جمله قطرات تنفسی یا از طریق تماس با مواد آلوده به ویروس انتقال می یابد، بنابراین برای پیشگیری بهتر است از چنین مواردی دوری و رعایت شود.