متن در مورد کشتی سانچی (احساسی و غمگین)

کشتی نفت کش سانچی در روز 16 دی ماه، سال 1396 برای تحویل نفت به کشور کره جنوبی، عازم این کشور شد که در بین راه با یک کشتی چینی حمل بار برخورد می کند و به دلیل اشتعال بالای نفت، در کشتی آتش سوزی به وجود می آید. 32 نفر پرسنل کشتی نفت کش سانچی بودند و در این آتش سوزی جان خود را از دست دادند، که جسد 3 نفر از این پرسنل پیدا شده و 29 نفر دیگر با غرق شدن کشتی در دریا مفقود شده اند. به مناسبت این روز سخت و طاقت فرسا برای همه هموطنان و خانواده های پرسنل که همگی در انتظار نجات پیدا کردن آن افراد بودند، در این پست مجموعه متن در مورد کشتی سانچی به شما ارائه می شود که می توانید برای تسلیت کشته شدگان سانچی مورد استفاده قرار دهید، با ما همراه باشید.

مجموعه متن درباره کشتی سانچی

متنی در مورد کشتی سانچی

سانچی، قصه ی زندگی ات
در روزی آرام یا شاید پر از هیجان
بدون لمس دستانی از خانواده ات به سر رسید!

مرگ جنین نا رسیده ای است که همیشه بی خبر متولد می شود…

متن غمگین در مورد کشتی سانچی

دریا به سنگ و صخره می کوبد سرش را
‎وقتی به ساحل می برد خاکسترش را
‎خون گریه دارد باغبان وقتی ببیند
‎پر پر به روی موج ها نیلوفرش را
‎قربانی عشق است پاک و بی گناه است
‎ ای ماه روشن کن هلال احمرش را
‎از اشک ایران دخت ها شور است این آب
‎با خون دل شسته ست اشک مادرش را
‎این آب و خاک جاودان جان و تن ماست
‎خالی نخواهد کرد این دل،سنگرش را
‎مهر خلیج فارس را در سینه دارد
‎دریا به ساحل باز گردان پیکرش را

متن کوتاه در مورد کشتی سانچی

سانچی

ایران حالش بد
دریا نا آرام….

اما؛
همین دریا ناجوانمردانه
دریا دلان را در خودش غرق کرد

و فریاد سانچی در آتش و آب بی صدا ماند
آری،
ایران دل پر دردی دارد….

متن درباره کشتی سانچی

دود است؟ نه! آهِ ماست در آن بالا
شعله است؟ نه! قلبِ ماست با این غم ها
کشتی است؟ نه! عمرِ ماست بعد از این درد
دریاست؟ نه! اشکِ ماست ! آه از دریا!

یک پیام درباره کشتی سانچی

اینجا سرزمین مرگ های بی انتهاست
واژه های لالمان گرفته
در حسرت های عاشق
خواهند سوخت
و از درد های هر روز
یک خط سرخ
به بطلان دنیا کشیده می شود
و این قصه بر رگ های بی باور
ادامه دارد هنوز … .

متن در مورد کشته شدگان کشتی سانچی

میان داغ تو و اشک و آه حیرانم
در آتش است دلم یا در آب یا در باد… .

دیگه خاموش شد سوز صداشون
گمونم مرگ بوده ناخداشون

هنوز اما داره اینجا می سوزه
دلای داغدار ِ مادراشون…

متن زیبا در مورد کشتی سانچی

باری دیگر ایران و ایرانی عزادار شد.

عزادار فاجعه ایی دیگر که دریا آن را بلعید و هضم کرد اما هم چنان مردم ایران نتوانستند بغض و حیرت آن را ببلعند و آن را هضم کنند.

نفرین بر آتشی که حتی دریا  توان خاموش کردن آن را نداشت و کشتی پر عظمت سانچی را غرق کرد.

متنی درباره شهیدان کشتی سانچی

ای خدایی که آتش ها را خاموش می کنی

ای خدایی که غرق شدگان را نجات می دهی و ای خداوندگاری که مردگان را به اشارتی زنده می کنی…

ای تواناترین تواناها،چرا برادران و خواهرانمان سوختند و و از میان ما رفتند و تو نجاتشان ندادی؟

چه کسی باور می کند سوختن در آب را؟

و غرق شدن در آتش را؟

با خودم فکر می کنم شاید این شهیدان آن چنان روح بلندی داشتند که خدا می خواست زودتر آنان را از میان خاک پست زمین جدا کند و در جوار خودش پناهشان دهد…!

خداوند آنان را بیامرزد و قرین  رحمت خویش قرار دهد.

متن احساسی برای کشتی سانچی

در آب سوختی تو و با شعله ساختی
در آتش غمت دل ما را گداختی

در جنگ نابرابر آن شعله های سرخ
ای مرد! مرد آبی دریا نباختی

شاید در آن سکوت، در آن خلوت عمیق
موسیقی غریب دلت را نواختی

سرباز خاک من! ز چه خفتی میان آب
در بی کسی برای خودت خانه ساختی

تا عرش حق ز عرشه ی کشتی قدم زدی
آری چنان شهید خدا را شناختی

متن خاص برای کشتی سانچی

یک دریا بود و هزاران دل تپنده و میلیون ها چشم انتظار، افسوس که این آتش چه بیرحمانه و خشمگین آرزو ها را در هم گسست.

آری این آتش چه ظالمانه، قلب ایرانیان را شکست و اشک مادران دریادلان را زیر پا افکند.

این دریانوردان بسوختند و برفتند و خاموش شدند،  اما یاد و خاطرشان تا ابد در دل ها روشن و پر نور است.

دلنوشته درباره کشتی سانچی

کشتی سانچی با روشن شدن شعله های آتش اگرچه هموطنان را در رفاقت شعله های خود وصل کرد و به دریا تحویل داد…

اگرچه سانچی لحظه شماری های مردم را به اتمام رساند…..

اگرچه سانچی اقیانوس دیگری از چشم های مادران هموطن به وجود آورد…..

اگرچه سانچی پرچم سیاه را مهمان قلب ها کرد…..

اگرچه سانچی در آب های آرام، آرامش به ملت را به دریا بخشید، اما هیچ وقت یاد و خاطره دریادلان در قلب های ایرانیان آرام آرام فراموش نخواهد شد و همیشه به یاد می آورد که وجود دریادلان بود که شجاعت را گسترش داد.

وجود همان قهرمانان است که اقیانوس هم نتوانست بزرگی خود را به اثبات برساند!

شعرهایی در مورد کشتی سانچی

دریای عمیق “خون و آتش” اینجاست
با این همه عشق نامتان پـابرجاست
از توده ی خاکسترتان فهمیدم
ققنوس شدن روح بزرگی می خواست

دریا نزن موجی که امشب میهمان داری
ساحل نمی خواهد دلم آیا تو بیداری ؟

آن کشتی ما بود که در آتشت سوخت
آشفتگی را بس کن ای دریا به دلداری!

“چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید

چو کشتی‌ام دراندازد میان قلزم پرخون زند

موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد

که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون”

در بین شعله های آتش به غم اسیرند
رسمش نبود دریا ،دریا دلان بمیرند

رسمش نبود دریا ،چشمان مانده بر راه
برروی ماسه های ساحل عـزا بگیرند

اشک میریزد وطن در سوگ یاران ای خدا
سوختند در بی صدایی ناخدایان ای خدا

مانده اند تنها به طوفان اندر آن دریای چین
نوح کو یاری کند بر بی پناهان ای خدا