چرا بعضی ها با چشم باز می میرند؟
دلیل باز بودن چشم پس از مرگ چیست؟
در حالی که ما تمایل داریم که چشمان بسته را با مرگ ارتباط دهیم، اما ممکن است برخی با چشمان باز بمیرند. در چنین شرایطی چشم ها کمی برجسته تر شده و ماهیچه های پلک شما زمانی که چشم شما بسته است فعال هستند. پس از مرگ، ماهیچه ها شل می شوند و می توانند از هم جدا شوند و باعث باز شدن چشم شوند. برخی معتقدند که چشمان باز هنگام مرگ ممکن است به عنوان نشانه ای از ترس فرد متوفی از آینده تعبیر شود، احتمالاً به دلیل رفتارهای او در گذشته. اما ما در این مطلب با دلایل علمی خواهیم گفت که چرا بعضی ها با چشم باز می میرند؟ برای آگاهی دنیای پس از مرگ روی لینک کلیک کنید.
چرا بعضی ها با چشم باز می میرند؟
هنگامی که قلب از تپش می افتد و تنفس متوقف می شود، از نظر پزشکی مرگ اتفاق می افتد. هنگامی که مرگ رخ می دهد، ماهیچه های بدن شل می شوند و شخص متوفا سست می شوید. این موضوع برای ماهیچه های پلک نیز صادق است.
پلک هایی شخصی که مرده توسط دو ماهیچه کنترل می شود. یکی که پلک شما را باز می کند و یکی که پلک شما را می بندد. از آنجایی که این ماهیچه‌ها در طول زندگی گروه‌های متضاد هستند، وقتی هر دو شل می‌شوند، معمولاً به پلک‌های شما اجازه می‌دهد یا در موقعیت فعلی خود باقی بمانند یا به سمت حالت خنثی حرکت کنند. به همین دلیل، چشم ها معمولاً پس از مرگ تا حدی باز می مانند.
در سال 2009، دکتر آلیستر دی مک‌لئود مطالعه‌ای را روی 100 نفر در بیمارستان انجام داد تا میزان بسته شدن پلک در هنگام مرگ را تعیین کند. تحقیقات او مشخص کرد:
- 63 درصد بیماران با چشمان بسته جان خود را از دست دادند.
- 37 درصد بیماران با چشمان نیمه باز فوت کردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که وضعیت چشم ها در زمان مرگ تنها تحت تأثیر عضلات کنترل کننده پلک نیست. عوامل دیگری که به طور موثری باز یا بسته بودن چشم ها در زمان مرگ تأثیر می گذارد عبارتند از:
- مایعات کره چشم شما می توانند باعث مکش پلک ها شوند و در هنگام شل شدن عضلات چشم ها را بسته نگه دارند.
- به نظر می رسد تومورهای سیستم عصبی مرکزی و یا آنسفالوپاتی حاد کبدی از دیگر دلایل علمی برای باز ماندن چشم ها در هنگام مرگ باشند.
- داروها می توانند بر رطوبت، حرکت و وضعیت چشم تأثیر بگذارند.
- 40 درصد از بیمارانی که در زمان مرگ چشمان باز داشتند نیز نارسایی کبدی داشتند.
- باز بودن چشم ها در زمان مرگ ممکن است با بیماری هایی مرتبط باشد که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد.
- اسپاسم عضلانی می تواند با شروع از کار افتادن بدن اتفاق بیفتد که می تواند باعث باز یا بسته شدن چشم ها حتی پس از مرگ شود.
به طور کلی، متغیرهای مستقل زیادی وجود دارد که نمی‌توان آنها را در نظر گرفت تا بتوان نتیجه‌گیری کرد که آیا چشمان شما هنگام مرگ باز یا بسته می‌شوند.
ماهیچه های چشم و پلک
چشم‌های شما توسط شش ماهیچه خارج چشمی کنترل می‌شوند که به نام‌های راست فوقانی، رکتوس تحتانی، رکتوس جانبی، رکتوس داخلی، مایل فوقانی و مایل تحتانی شناخته می‌شوند. هر شش ماهیچه پشت سر هم برای انجام هر حرکتی که کره چشم شما انجام می دهد کار می کنند.
پلک های شما توسط دو ماهیچه زیر کنترل می شود :
- ماهیچه Orbicularis oculi
ماهیچه اسفنکتر (منقبض کننده) پلک است. در درجه اول حرکات غیر ارادی ملایم پلک مانند پلک زدن یا بسته ماندن هنگام خواب را کنترل می کند. هنگامی که چشمان خود را به شدت می بندید، ماهیچه های چشمی باعث بسته شدن چشم ها می شود و پوست پیشانی، شقیقه و گونه شما به سمت چشم شما کشیده می شود.
- ماهیچه palpebrae superioris
ماهیچه آنتاگونیست orbicularis oculi است. levator palpebrae superioris پلک بالایی شما را بالا می برد تا شما بتوانید دید کافی داشته باشید. هنگامی که می میرید، تمام ماهیچه های چشم و پلک شما به همراه سایر ماهیچه های بدن شما شل می شوند.
تغییرات چشم ها پس از مرگ
مرگ می تواند تغییرات سریع و شگرفی در بدن ایجاد کند. چشم ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. نزدیک به مرگ و پس از مرگ، چشم ها مجموعه ای از تغییرات را تجربه می کنند که به دلیل واکنش طبیعی بدن به مرگ است. این تغییرات می تواند شامل موارد زیر باشد:
1. کدر شدن قرنیه
کدر شدن قرنیه زمانی است که قرنیه، ساختار شفاف جلوی چشم،کدر می شود. کدر شدن قرنیه که به نام تیرگی قرنیه نیز شناخته می شود، حدود دو ساعت پس از مرگ شروع می شود. در واقع کدر شدن قرنیه یکی از عواملی است که توسط پزشکی قانونی برای تعیین زمان مرگ مورد استفاده قرار می گیرد.
زمان مرگ را نیز می توان بر اساس میزان پتاسیم چشم تعیین کرد. هنگامی که فردی می میرد، رگ های خونی بدن شکسته می شود و پتاسیم آزاد می شود. در چشم، این فرآیند آهسته‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر اتفاق می‌افتد و آن را نشانگر خوبی برای زمان مرگ می‌کند.
2. از دست دادن رفلکس قرنیه
رفلکس قرنیه به پاسخ خودکار شما به بستن چشم ها در زمانی که چیزی به قرنیه شما برخورد می کند اشاره دارد. از آنجایی که مغز این رفلکس را کنترل می کند، رفلکس قرنیه زمانی که مغز این کار را انجام می دهد خاموش می شود.
3. از دست دادن رفلکس مردمک
هنگامی که نور اطراف شما تغییر می کند، مردمک های شما با انبساط و انقباض واکنش نشان می دهند که میزان نوری را که می تواند وارد چشم شود تغییر می دهد. در افراد سالم، هر دو مردمک چشم شما به یک اندازه گشاد و منقبض می شوند. وقتی مردمک چشم شما منبسط و منقبض می شود، به آن رفلکس مردمک می گویند.
نکته: وقتی می میری، عضلات عنبیه شل می شوند، که باعث می شود چشمان شما بطور متوسطی بزرگ و شل شوند. با این حال، وقتی سختی مرگ شروع می شود، مردمک ها ممکن است به طور مستقل از یکدیگر گشادتر شوند زیرا ماهیچه ها منقبض می شوند. پس از حدود دو روز، سختی مورتیس محو می‌شود و مردمک‌ها بار دیگر به حالت گشاد متوسط برمی‌گردند.
4. صلبیه
همچنین به عنوان نقطه سیاه صلبیه شناخته می شود، زمانی رخ می دهد که صلبیه (سفیدی چشم) در معرض هوا قرار می گیرد. اگر چشم ها چندین ساعت پس از مرگ باز بماند، لایه ای از بقایای سلولی و مخاطی دو مثلث زرد رنگ روی صلبیه در دو طرف عنبیه ایجاد می کند. مثلث ها به آرامی از زرد به قهوه ای تا سیاه تیره می شوند و سطح آن چروک می شود و گرد و غبار جمع می شود.
